Sinopse
Nunha enorme casa da Cidade Xardín, na Coruña, xúntanse catro persoas singulares. Non acharon aínda o seu oco na sociedade ou foron guindados con violencia dela. A súa conduta, ás veces, é estraña e colide coas normas sociais estabelecidas.
Dona Constanza, unha marquesa á que os seus fillos pretenden incapacitar xudicialmente a causa do manexo dispendioso da súa facenda, foxe da súa casa cunhas poucas pertenzas que vai arrastrando nun carriño da compra. Di por aí que os seus propios fillos a tratan como un moble atacado pola couza e que é acusada por algúns de ser comunista.
Un mozo informático que herdou un capital considerábel e vive só nunha mansión. Ten bastantes manías, non adoita mirar aos seus interlocutores e se atropela ante as mulleres. Foi diagnosticado como portador dun trastorno do espectro autista, con problemas de colon, sen habilidades sociais, dependente dos antidepresivos e que aínda non atopou o seu sitio no mundo. Entende o que lle rodea á súa peculiar maneira.
Unha moza adorábel con parálise cerebral, de xuízo recto, agradábel e con máis sentido común que a maioría dos mozos da súa idade e, incluso, que as persoas maiores a quen non lles importaría que fose a súa filla. A pesar da súa discapacidade física causa moi boa impresión nos demais.
Un mozo altísimo, con problemas de saúde, cunha intelixencia por baixo da media. Ten un perímetro cefálico, nariz e orellas bastante grandes. Só ten a mecánica como leitmotiv de todas as súas accións. A iso une a súa manía por falar koruño, unha mestura espuria de linguaxe dos arrabaldes e xerga carceraria. Vive nun mundo paralelo no que el é o protagonista. O pediatra comunicoulle aos seus pais que tiña unha síndrome co seu nome correspondente, pero os seus pais esquecérono aos cinco minutos.
Estes catro personaxes forman o grupo FUCA. Creado como un club de lectura e preocupado pola accesibilidade universal, chega a ser considerado un grupo terrorista, razón pola que algúns dos seus membros son detidos pola policía.
Dona Constanza, dende o faiado, espreita todo como unha voyeur rabiosa e eríxese na nai putativa de todos os demais. Todo o grupo contempla o mundo doutra maneira, ás veces disparatada, pero non exenta dunha estraña lóxica.
![](https://martinbetanzosjavier-escritor.com/wp-content/uploads/2023/08/20230801_101525-1-1024x1018.jpg)
A tese que suscita a novela é que todas as persoas, por diferentes que sexan, teñen o seu sitio no mundo.
Ás veces, pode parecer que o autor trata a algún dos personaxes con pouco respecto. Todo o contrario, debido á súa experiencia con persoas portadoras de discapacidade, trata de desdramatizar esta e valerse da ironía ou, mesmo, do sarcasmo para que eles e a súa forma de vivir sexan expostos á sociedade e que esta lles faga un oquiño nela. Deixemos que cada persoa viva a súa vida e non a que outros deseñaron para ela!
Cal é o ton da novela? Son o autor e quizabes non sexa o máis indicado para avaliar unha cuestión deste tipo e desta envergadura. Só dicir que, de ser un obra teatral, sería unha traxicomedia. Hai momentos de escachar coa risa e momentos dramáticos (como a vida mesma?).
Que lembranzas lle poden vir á cabeza ao lector cando le esta obra? Pois, salvando a moita distancia, algunhas paxases poden lembrar a A conxura dos necios, de Kennedy; O garda entre o centeo, de Salinger e, mesmo, ten pinceladas, ou brochadas, de Xogo e distracción de Salter. Pero isto que acabo de escribir só son pinceladas, ou brochadas.
![](https://martinbetanzosjavier-escritor.com/wp-content/uploads/2023/07/non-mais-alo-1.png)
Conseguir un exemplar
Se queres conseguir un exemplar de Non máis aló das nubes fai un Bizum (19,90€, sen gastos de envío) ao 651 528 711. Despois escanea o comprobante, engade o teu nome e enderezo postal se vives fóra da Coruña ou se vives na cidade e queres recibilo por Correos e envíao ao Whatsapp do número indicado ou a este correo electrónico. Indica se queres que cho asine o autor. Tamén en Medulia Editorial e nas librarías.